Zo, daar zijn we dan weer: terug in Nederland! Dat was een tijdje geleden, om mezelf maar zacht uit te drukken. Normaal gesproken schrijf ik deze stukjes over waar ik geweest ben en wat ik gedaan heb, deze keer wil ik proberen op te schrijven hoe het is om weer terug te zijn, maar ook hoe ik terugkijk op mijn reis. We zien wel wat we er van maken, veel leesplezier in ieder geval 😉.
Ik ben inmiddels alweer langer dan een maand terug in Nederland, en laten we maar beginnen bij hoe het is om terug te zijn Dat is namelijk een vraag die me al vaak is gesteld. Het is best lastig om daar goed antwoord op te geven. Het is in ieder geval een stuk leuker om terug te zijn dan dat ik van tevoren had gedacht. Dat klinkt misschien alsof ik negatief dacht over het terugkomen, maar dat is niet perse zo. Wel dacht ik dat ik flink wat tijd nodig zou hebben om weer te wennen aan het terug zijn en dat valt me, tot nu toe dan, nog wel mee. De meeste dingen voelden eigenlijk vanaf het begin vertrouwd. Het was super leuk om m’n ouders en vrienden weer te zien, en om ze zo makkelijk te blijven zien; ik hoef geen telefoongesprekken te plannen rekening houdend met het tijdsverschil, maar ik kan gewoon een appje sturen met de vraag om langs te komen. Of sterker nog; ik kom vrienden tegen zonder ik dat gepland heb. Dat is wel een luxe ten opzichte van eerst natuurlijk. Ik heb ook weer kunnen voetballen, iets wat ik echt gemist heb tijdens het reizen, dus dat was ook weer heel leuk. En daarnaast werk ik weer 4 dagen in de week, waarvan 3 op kantoor. Ook daar ben ik blij mee. Ik denk namelijk dat het moeilijker was geweest als al m’n dagen leeg waren.
Zoals je leest zit ik al een beetje in het ritme en dat maakt het tegelijkertijd ook weer wennen om terug te zijn. De vrijheid van het leven uit een rugzak of camper en gaan en staan waar ik wil, ben ik nu natuurlijk grotendeels kwijt. Ik was met name bang dat wanneer ik weer in een dagelijks ritme zou zitten, dat het dan zou voelen alsof ik nooit ben wezen reizen. Dat is gelukkig niet het geval, meerdere keren per dag schieten momenten van mijn reis me te binnen en dat is heel leuk. Ik kan daar heel blij aan terugdenken, en zit gelukkig niet met de gedachte “was ik nog maar aan het reizen”. Het is meer “wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb”. Ik probeer mezelf ook actief te herinneren aan m’n reis, zo heb ik alle souvenirtjes die ik heb verzameld in een kast op m’n kamer gezet zodat ik er elke dag naar kijk en heb ik mijn pinpas laten personaliseren waardoor ik nu elke keer naar mezelf zittend op de camper kijk als ik iets moet betalen (wat het betalen dan weer wat leuker maakt 😉). Daarnaast ben ik ook bezig met het maken van verschillende collages met reisfoto’s. Ik had daar eigenlijk al klaar mee moeten zijn, maar hopelijk kan ik dat snel toch afronden want dan kan ik die ook ophangen. En ik zou het eigenlijk hartstikke leuk vinden om van al mijn reisupdates een boekje te maken. Wel eentje waar ik nog verhalen aan kan toevoegen, want die zullen waarschijnlijk nog wel komen 😊.
Ik merk wel dat ik anders terug ben gekomen dan dat ik weg ben gegaan (in principe allebei met het vliegtuig, maargoed). Nee, ik heb de afgelopen jaren heel wat over mezelf geleerd. Zo heb ik bijvoorbeeld geconcludeerd dat ik iemand ben die heel erg op zoek is naar routine. Maar als ik dan eenmaal in die routine zit, irriteer ik me er flink aan. Maar ik blijf dan wel doorgaan met die routine. Best tegenstrijdig toch? Ik probeer mezelf nu dus uit die routine te dwingen. En dat kan in hele kleine dingen zitten. Een andere route rijden dan die ik normaal rij, of op kantoor steeds op een andere plek zitten. Ik snap best dat dit heel pietluttig kan klinken voor sommigen, maar ik denk dat het één van de waardevolste dingen in het leven is: snappen hoe je als persoon in elkaar zit. Begrijpen waar je automatisch naar neigt en waar je liever vandaan blijft, en waarom dat zo is. En ik moet zeggen dat je daar tijdens het reizen makkelijk achter komt. Je omgeving verandert elke 3 tot 4 dagen en die plek moet je steeds maar weer eigen proberen te maken. En dat dan ook weer met mensen die steeds veranderen. Dan kom je er vanzelf achter wat je wel en niet leuk vindt. Reizen is namelijk niet hetzelfde als vakantie. Ik weet dat het zo kan lijken voor de mensen thuis maar dat is helaas niet het geval. Sterker nog, naar mijn mening is reizen zwaarder dan het dagelijkse leven in Nederland. Op reis komen zoveel verschillende dingen op je af, in alle vormen. Je leert om flexibel te zijn, niet te stressen, dingen uit te zoeken, sociaal te zijn, om te gaan met veranderde omstandigheden, positief te zijn en ga zo maar door. Ik voel dat ik me flink ontwikkeld heb en dat is alleen maar goed 😊.
Los van dingen over mezelf, heb ik ook veel dingen over ‘de wereld’ geleerd. Het fijne aan leven in een ander land is dat je automatisch de cultuur meekrijgt en daar kan je dan de leuke dingen van meenemen in je eigen leven. Ik denk dat Australiërs bijvoorbeeld een hele fijne manier van leven hebben, die benaderen heel veel dingen ‘laid back’. Het aantal keer dat ik ‘don’t worry about it mate’ heb gehoord is heel veel. Dat vond ik zelf een hele fijne manier van leven, ik denk dat we in Nederland het leven en onszelf iets te serieus nemen af en toe.
In Zuidoost-Azië is het klassieke dat je vaak hoort dat iedereen altijd glimlacht terwijl ze veel minder bezittingen hebben dan wij. En dat klopt inderdaad ook. Ik denk dat het mentaliteitsverschil met name is dat wij vaak kijken naar wat we niet hebben, en zij naar wat ze wél hebben. Dat is ook een mooie les om mee te nemen denk ik.
Daarnaast heb ik door de vele dingen die gebeurd zijn ook geleerd dat alles altijd wel goed komt. Een camper die ermee ophoudt 1 dag voordat je hem wilt verkopen, geweigerd worden op een vlucht waardoor je niet op tijd bij je vrienden bent of last minute van alles moeten regelen om zo op tijd een land uit te komen, het komt allemaal wel goed. En in het moment lijkt het een super erg probleem, maar als je een beetje uitzoomt valt dat allemaal ook wel weer mee. Hopelijk kan ik dat ook blijven meenemen in mijn eigen leven.
Ook heb ik ervaren dat iedereen oprecht aardig is. Ja, je kan liever omgaan met bepaalde soort mensen, maar iedereen heeft goede bedoelingen. Ik denk dat het leuk kan zijn om nieuwe mensen te blijven ontmoeten in Nederland want dat doe je niet zo snel!
Wat zijn dan dingen die me opgevallen zijn sinds ik terug ben? Het eerste wat me opviel toen ik op Schiphol landde, was dat ik iedereen om me heen kon verstaan. Dat was best wel weer gek. En daar was ik eigenlijk niet eens blij mee want wat klagen Nederlanders veel zeg! Daar moet ik ook weer even aan wennen haha. Het lijkt daarnaast voor mij alsof dezelfde wegwerkzaamheden nog bezig zijn. En wat zijn die fietsen die zo hard gaan? Die heten blijkbaar fatbikes, dat had ik ook even gemist. En toen ik een flesje wilde openen dacht ik dat ik super slap was geworden want ik kreeg de dop er niet vanaf. Oh dat hoort blijkbaar zo, die moet erop blijven zitten. Zoals je leest zijn dat gelukkig allemaal wel onschuldige dingen. Qua grote veranderingen valt het eigenlijk allemaal wel mee, er is wel net genoeg veranderd dat ik wel het gevoel heb dat ik weg ben geweest maar te weinig veranderd om me niet meer thuis te voelen. En dat is de perfecte combinatie denk ik 😊.
Ik ben in ieder geval heel blij dat ik heb besloten om in de zomer terug te komen. Dat kan heel sarcastisch klinken met het weer dat we de afgelopen tijd hebben gehad, maar dat is het niet eens. Het feit dat de dagen zo lang zijn maakt me oprecht een stuk gelukkiger, dat heeft het aanpassen ook makkelijker gemaakt. En begrijp me niet verkeerd, ik heb heus wel momenten waar ik weemoedig terugdenk aan de reis of het even niet leuk vind om terug te zijn. Maar dat hoort er ook bij, en ik heb gelukkig genoeg mensen om me heen die oprecht geïnteresseerd zijn hoe het met me gaat en ik weet dus dat ik altijd wat kwijt kan als ik dat zou willen.
En dan maar naar het stukje terugblikken over mijn reis. Want anderhalf jaar reizen is natuurlijk wel écht lang. De enige reden dat ik dat zo lang met plezier heb weten vol te houden is doordat ik bijna de hele reis met Samantha was. In m’n eentje had ik dat niet zo lang vol kunnen houden. Het hebben van een thuisbasis in de vorm van een persoon is heel waardevol geweest voor mij en daar ben ik dus ook dankbaar voor. Maar, vooropgesteld: het reizen was wel écht heel vet, wauw. Die vrijheid die ik gevoeld heb is heel moeilijk om te beschrijven, maar dat was echt geweldig. Ik denk dat ik me het meest vrij heb gevoeld toen we in West-Australië waren. Dat was zó ontzettend gaaf. We reisden toen met Nick & Megan, zij in hun 4×4 auto met daktent en wij in onze oude vertrouwde grote camper. Lekker kamperen op het strand, vuur maken, vlees bakken, biertje erbij. En dat dan verschillende weken op repeat. Zelfs de verschillende keren dat we autopech hadden voelde als een leuk avontuur (makkelijk praten achteraf natuurlijk 😉). Ja daar heb ik me echt het meest vrij gevoeld, heel gaaf.
Het was ook heel cool om in Zuidoost-Azië met verschillende mensen gereisd te hebben. In de Filipijnen waren we met Montana & Johanna, in Singapore met Romina & Watson en in Vietnam met Nikki & Tobi. De wisseling van landen en mensen heeft de reis ook leuker gemaakt. De dynamiek verandert toch steeds weer en je hebt wat andere gesprekken. Maar ik moet zeggen dat het ontmoeten van nieuwe mensen altijd leuk was. Het fijne van al reizen met mensen die je kent is dat je niet heel ‘afhankelijk’ bent van wie je ontmoet. Wanneer je alleen bent en graag met mensen wilt zijn moet je maar geluk hebben dat je iemand tegenkomt met wie het echt klikt. En als je al samen reist dan kan je de echt leuke mensen kiezen. Maargoed, eigenlijk ontmoet je altijd wel mensen met wie het oprecht klikt, daar ben ik ook weer achter gekomen toen ik de laatste maand alleen reisde 😊
En om dan ook maar de vraag te beantwoorden welk land ik het mooiste vond: Nieuw-Zeeland! Ik wil Australië niet te kort doen, want dat was ook heel prachtig, maar ik zou iedereen zwaar adviseren om ergens in je leven 2 maanden vrij te maken en naar Nieuw-Zeeland te gaan. Geloof me, daar ga je geen spijt van krijgen. Het land is zo divers en rijk aan schitterende natuur. Ja, dat was oprecht leven in een natuurparadijs.
Hoe ziet de toekomst er dan uit? Dat is een hele goede vraag. Voor nu geniet ik even van het terug zijn in Nederland. Ik ga gelukkig ook weer snel op bezoek bij mijn familie in Italië, dus daar heb ik ook veel zin in. Ik heb voorzichtige plannen om in 2025 nog een reis naar Midden- en Zuid-Amerika te maken maar dat moet ik de aankomende maanden nog vorm gaan geven. Ik voel tegelijkertijd ook wel de behoefte om m’n leven in Nederland echt voort te gaan zetten, want dat is de laatste jaren een beetje op pauze gezet. Het proberen te krijgen van m’n eigen plekje ergens in Utrecht is namelijk niet logisch als ik weer van plan ben om nog weg te gaan, maar het is wel iets wat ik graag zou willen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het nog steeds prima bij m’n ouders maar ik denk dat iedereen wel kan begrijpen dat ik na dat reizen m’n eigen plekje zou willen. Dus ja, we zullen zien hoe het loopt, uiteindelijk komt alles toch wel goed 😉.
Dat was ‘m voor nu! Ik had het in mijn vorige update ook gezegd maar oprecht bedankt voor het lezen en de reacties die ik tijdens de reis heb ontvangen, dat maakte het schrijven van deze stukjes alleen maar leuker. Ik heb geen idee of ik nog een nieuw stukje ga schrijven over een tijd of dat ik wacht op m’n nieuwe reisplannen, we zien het wel! Heel veel liefs in ieder geval 😊