Hallo allemaal en welkom terug bij een nieuwe reisupdate! De vorige sloten we onverwachts af in Cambodja, en dat is dan ook waar we deze zullen beginnen…
We vlogen vanuit Hanoi richting Siem Reap en hier was ik zelf 2 jaar geleden al geweest. Ik was daar toen tijdens oud & nieuw en dat was een hele beleving. Cambodja was toen net weer geopend na corona en dat bracht de nodige problemen met zich mee, zoals het niet kunnen vinden van hotels die open waren. Dus ik was benieuwd wat er in die 2 jaar tijd veranderd was. Het leuke voor Samantha is dat ze altijd had gezegd dat ze graag naar Angkor Wat wilde gaan, we hadden alleen geen plannen om erheen te gaan. Maar door de visum perikelen uit de vorige update konden we daar nu toch mooi heen, geluk bij een ongeluk!
Het was heel heet in Siem Reap met elke dag temperaturen van boven de 40 graden. We begonnen te twijfelen aan ons initiële plan om naar Laos te gaan. Een hele maand in die hitte, moeten we dat wel willen? We besloten om te proberen ons dagritme een beetje om te gooien en vroeg op te staan, en dan ’s middags terug te vluchten naar onze kamer in de airco, om vervolgens ’s avonds weer naar buiten te gaan. Zo gingen we voor de zonsopgang naar Angkor Wat en dat was schitterend. Angkor Wat is het grootste tempelcomplex op de wereld en het beeld tijdens zonsopgang was heel mooi. We hebben hier nog een paar uur door gewandeld en alle details waren heel cool. Kon Samantha toch ook maar weer afvinken van haar lijstje! 2 jaar geleden was ik ook naar het Cambodian Circus geweest en dit vond ik toen erg leuk, ik had het toen ook in mijn blog aangeraden. Nu dus leuk om samen met Samantha te gaan, en de show was nog steeds heel leuk! 😊
Op naar Laos dus! Met een minivan werden we naar de grens met Laos gereden en grensovergangen over land zijn altijd een avontuur op zich. Voor ons ging het deze keer gelukkig vrij soepel, we hoefden alleen maar een paar dollar te betalen voor een stempel in ons paspoort. Dat is natuurlijk hartstikke illegaal maar goed, als dat het enige is. We kwamen bij de grens wel een meisje tegen dat al iets van 5 uur zat te wachten op haar bus. Die busjes vertrekken vaak pas als ze vol genoeg zitten en zij zat daar dus de hele tijd alleen, dat was niet leuk. Wij waren gelukkig met een groepje, en toen zijn we na wat discussiëren met de chauffeurs met z’n allen vertrokken naar onze volgende bestemming: Don Det!
Don Det is één van de 1.000 eilanden in het zuiden van Laos en staat bekend om zijn rust. Door de vele muggen is het eiland helaas een hoog risico gebied voor malaria. Er zijn veel hippies hier en je kan het eiland lekker rondfietsen, dus dat hebben we maar gedaan. Er waren mooie watervallen en hier hebben we dan ook lekker in gezwommen. Mocht deze plek ooit opkomen in een gesprek, kan ik in ieder geval zeggen: been there, don det 😉.
Het nieuwjaarsfeest van de Khmer bevolking zou bijna zijn en we besloten dus voor die tijd door te gaan naar onze volgende bestemming. Dit nieuwjaarsfeest duurt namelijk 3 tot 4 dagen en dan ligt het hele land op z’n gat. We gingen naar Thakhek omdat je hier een 4-daagse scooter tour kan doen. Dan zouden we in die 3 dagen dus ook niet afhankelijk zijn van het openbaar vervoer. Voor de scooter tour huur je zelf scooters, en het is dus niet georganiseerd. Samantha had allerlei mooie stops uitgezocht en dus rijden maar! Het meeste wat je hier kan zien zijn grotten, en die zijn heel erg mooi. Maar het uitzicht tijdens de hele rit is ook geweldig, hele robuuste bergen om je heen en dat met schitterende velden. Met name de laatste grot was heel uitzonderlijk, je kan deze hele grot door met een bootje en dit duurt ongeveer een uur. Je komt dan uit bij een klein dorp waar mensen wonen. Voordat ze wisten dat je door deze grot kon, duurde het 8 uur om dit dorp te voet te bereiken. En nu dus een uurtje met de boot, dat scheelt weer wat tijd. Wat deze tocht nog specialer maakte, was dat het dus nieuwjaar was. De mensen in Laos vieren dit door 4 dagen lang te feesten en zo veel mogelijk water over iedereen te gooien. Tijdens onze hete rit hebben we dus regelmatig verkoeling gekregen van de lokale bevolking! Het was sowieso heel leuk dat iedereen langs de rand van de weg feest aan het vieren was.
Na Thakhek was het tijd om naar Vang Vieng en Luang Prabang te gaan. Dit zijn de meest bekende plekken in Laos. Laos is namelijk pas vanaf de jaren ’90 open voor toerisme, en toen was alleen deze regio open. Als toerist mocht je dus niet naar de rest van Laos. Daardoor zijn Vang Vieng en Luang Prabang al wat beter bereisd. In Vang Vieng hebben we ook scooters gehuurd en zijn we wezen tuben door een grot en in Luang Prabang hebben we elke dag gegeten op de night market, dat was erg lekker. We waren ook nog naar een mooie waterval geweest in Luang Prabang maar het begon op de terugweg helaas flink te stormen. We zochten dekking bij een restaurant maar de storm was zo heftig dat van alles en nog wat kapot ging aan het restaurant. Dat was heel moeilijk om te zien. Voor deze mensen is dat restaurant waarschijnlijk alles wat ze hebben en dat lag nu aan duigen door een storm… even later lag er ook nog een hele grote boom op de weg die al het verkeer blokkeerde. Gelukkig kwam de lokale bevolking met wat kettingzagen en was het na ruim een half uur ook weer opgelost. Dat zijn andere problemen dan wij in Nederland kennen.
We hadden vervolgens iets leuks op de planning staan, de Gibbon experience! We hadden dit aangeraden gekregen van meerdere mensen en moesten het ook al een paar weken van te voren boeken. Om te komen tot het dorp waar de Gibbon experience begon gingen we 2 dagen met de slowboat, dat was ook een heel avontuur. Je gaat dan op een lange boot de Mekong rivier op. Op beide dagen vaar je zo’n 7 tot 9 uur en je slaapt dan in een guesthouse in het plekje Pak Beng, wat halverwege ligt. De tweede dag duurde het varen helaas iets langer want de motor van onze boot stopte na het eerste half uur ineens met werken, hebben wij weer! Zonder motor probeerde de crew de boot veilig tot stilstand te krijgen, er staat namelijk best wel wat stroming. Dit deden ze gelukkig heel goed. Eenmaal tot stilstand probeerden ze de boot te repareren, maar na 2 uur proberen gaven ze op. Gelukkig was er een nieuwe boot gebeld en konden we daarmee onze reis vervolgen!
Dan was het de volgende ochtend tijd om te beginnen met de Gibbon experience! Dit is een 3 daagse tour in het Nationale Park van Nam Kan waarbij je hiken afwisselt met ziplinen en slaapt in luxe boomhutten! En dat alles terwijl je de Gibbon apen probeert te spotten. We zaten in een groep van 6 en hadden een hele leuke tour. Het Nationale Park was heel mooi en het ziplinen was hartstikke gaaf om te doen. Helaas hebben we geen gibbons gezien, maar dat maakte ons eigenlijk helemaal niet meer uit. Een echte aanrader voor iedereen die Laos bezoekt!
Vervolgens gingen we de grens met Thailand over, en daar waren we samen natuurlijk al geweest. De reden om weer terug te gaan was eigenlijk simpel; we waren al in de buurt en de vluchten vanuit Bangkok zijn goedkoop. Het was leuk om weer toasty’s van de 7/11 te kunnen eten, en uiteraard ook al het echte lekkere Thais eten. We gingen naar Pai omdat we daar de vorige keer niet veel tijd hadden maar helaas werd Samantha flink ziek hier. We dachten eerst dat ze misschien malaria had opgelopen in Don Det maar na een bloedonderzoek werd dat gelukkig uitgesloten. We zijn dus lekker veel binnen gebleven, maar dat was prima.
Dan wat minder leuk nieuws om te vertellen maar Samantha en ik hadden een aantal weken geleden besloten om uit elkaar te gaan, en dit waren dus onze laatste dagen samen. Dat was geen makkelijke beslissing om te nemen, maar het was heel fijn dat we dat samen hebben kunnen doen. We hebben toen dus ook besloten om onze reis nog wel af te maken, en ik denk dat het veel over onze relatie zegt dat we dat hebben kunnen doen. Samantha zou 13 mei beginnen aan een cursus in Raja Ampat (Indonesië) om dive master te worden, en dan zouden onze wegen dus splitsen. We hebben de afgelopen 2 jaar oprecht een hele leuke, onvergetelijke tijd gehad met hele vette avonturen maar moesten helaas beiden ook concluderen dat samen een leven opbouwen niet voor ons is weggelegd. Samantha en ik zijn nog steeds hele goede vrienden en dat willen we ook graag in stand houden, we hebben namelijk een hele toffe tijd gehad en kunnen nog steeds veel steun vinden bij elkaar! Ik ben blij dat we de laatste weken nog samen hebben kunnen reizen en dat was heel fijn om te doen. Het is misschien niet helemaal gebruikelijk dat je weet wanneer je uit elkaar gaat maar ik denk dat dat juist fijn is geweest voor ons. Het afscheid was natuurlijk heel moeilijk maar het zou gek zijn geweest als dat makkelijk zou zijn. Samantha heeft het gelukkig momenteel erg naar haar zin op Raja Ampat, ik heb al veel gave video’s ontvangen en daar ben ik blij om 😊.
Ik had besloten om nog graag een maand voor mezelf te hebben voordat ik terug kom naar Nederland. 14 juni land ik dus weer in Nederland, en ook daar kijk ik weer naar uit! Momenteel zit ik op Java in Indonesië, en kom ik net uit Sumatra. Ik ga de aankomende paar weken nog Java verkennen en eindig nog met een paar dagen tussenstop in Istanbul. Daar zal ik jullie in de volgende reisupdate veel meer over vertellen! Bedankt weer voor het lezen en… tot snel 😊