Hello hello, welkom terug bij een nieuwe reisupdate. Zoals beloofd, deze keer wat sneller dan de vorige keer. Wij zitten inmiddels in Thailand maar hebben de afgelopen maand door Vietnam gereisd, en daar heb ik nog niks over geschreven… komt ie dan!
We sloten de vorige keer af in Singapore en vlogen richting Vietnam, naar Ho Chi Minh (het vroegere Saigon) om precies te zijn. We vertrokken op tijd naar het vliegveld van Singapore, dat namelijk bekend staat als het mooiste vliegveld dat er is. Botanische tuinen, watervallen en een trein gaan daar door de luchthaven, we hadden er zin in. Helaas kwamen wij op het droge uit omdat we vlogen vanuit Terminal 3, wat net minder spectaculair is… dat was een tegenvaller! Maar goed, uiteindelijk was het doel om naar Vietnam te komen en dat is gelukt. Ik had nog wat slechte herinneringen daarover, want 2 jaar geleden werd ik namelijk geweigerd op een vlucht naar Vietnam door een fout op mijn visum. Deze keer ging gelukkig alles goed 😊
Ik was dus al geweest in Vietnam, maar we gingen er niet zomaar heen… We hadden namelijk afgesproken om samen te reizen met Nikki & Tobi! Nikki is een vriendin van ons die we samen hebben ontmoet in Thailand, 2 jaar geleden. Sinds toen hebben we altijd contact gehouden en ook in Nederland hebben we elkaar meerdere keren opgezocht. Tobi is een vriend van Nikki en had ik ook al ontmoet in Nederland, super leuk dus! 😊
In Ho Chi Minh besloten we om de Cu Chi tunnels te bezoeken. Dit zijn tunnels die de Vietnamezen gebruikten in de oorlog met de VS. Ze zijn piepklein en je moest er al bukkend doorheen. Er zijn meerdere ingangen naar deze tunnels, die allemaal verstopt zitten en zo konden de Vietnamezen dus heel snel overal opduiken. Daarnaast waren er nog vele andere oorlogstechnieken die ze gebruikten. Dat was best ‘leuk’ om te zien, omdat je nou niet gelijk de verschrikkelijke gevolgen ervan zag. Dat was wel anders toen we naar het oorlogsmuseum gingen. Daar waren meerdere tentoonstellingen over de oorlog, en die lieten weinig tot de verbeelding spreken. Het is goed dat we daar geweest zijn, maar we kwamen daar heel stil uit. Gelukkig waren er genoeg leuke dingen te doen in Ho Chi Minh om ons hiervan af te leiden, zo zijn we bijvoorbeeld naar meerdere foodmarkets geweest en we hebben nog wat geshopt. In Vietnam hebben ze de Bahn Mi, dit is een Franse baguette gevuld met koriander, wortel, komkommer en een vorm van proteïne naar keuze. Daar heb ik er 2 jaar geleden veel van gegeten, dus moest ik daar ook een shirt van hebben.
Na Ho Chi Minh gingen we naar Mui Ne en vervolgens naar Da Lat. Mui Ne is een vissersdorp dat aan het strand ligt en hier konden we lekker ontspannen. Ze hebben hier ook bekende duinen en ook daar zijn we geweest. Vanaf de kust kan je alle vissersboten zien liggen en dat is een mooi beeld. Da Lat is juist weer hoger gelegen en het is daardoor niet zo heet, wat prettig is. Hier zijn we naar watervallen geweest en hebben we Mongoland bezocht, dit park is ter ere van Mongolië gemaakt maar de hoofdreden dat we gingen was de glijbaan. Ze hadden hier een ‘droge’ glijbaan in allerlei kleuren waar je met een band vanaf kon, en dat was lachen. In Da Lat vond ik het eten wel iets tegenvallen, behalve een bepaalde soep want die was heerlijk. Het was ook de verjaardag van Samantha toen we hier waren en daar hebben we uiteraard ook even bij stil gestaan. We hadden een hotel geboekt waar je de sterren kon zien vanuit je bed en zijn lekker uiteten geweest, Italiaans restaurant uiteraard 😉.
Vervolgens was het tijd voor onze eerste echte nachtbus. Dit vervoersmiddel is heel bekend in Vietnam. Je vertrekt ’s avonds en komt dan de volgende morgen aan op je bestemming. Om nou te zeggen dat het echt comfortabel is, is een tweede maar het is in ieder geval een leuke ervaring. Wij vertrokken van Da Lat naar Hoi An en dat is een mooie bestemming. Hoi An staat bekend om 2 dingen, de lampionnen (het is daar elke dag namelijk Sint Maarten) en de kleermakers. In Hoi An kan je voor een hele goedkope prijs kleren op maat laten maken. Heel veel mensen kopen hier bijvoorbeeld pakken of jurken. Ik had al genoeg jurken bij me, dus die hoefde ik niet meer 😉. Daarnaast heeft Hoi An ook een heel mooi centrum dat aan het water ligt. We zijn ook met de bekende kokosnoot boten geweest en hebben scooters gehuurd om naar een grote grot te gaan met meerdere tempels.
Vanaf Hoi An ben je zo in Da Nang en hier kan je lekker naar het strand. Ze hebben hier een grote drakenbrug en in het weekend spuwt die vuur. Dat wist ik nog van de vorige keer en we hadden het dus zo gepland dat we daar in het weekend zouden zijn.
Na Da Nang stond de hoofdstad Ha Noi op het programma. We gingen weer met de nachtbus en kwamen dus in de morgen aan. Precies genoeg tijd om kaartjes te regelen voor de voetbalwedstrijd van die avond: Vietnam tegen Indonesië. Zoals de meesten inmiddels wel weten, vind ik het heel leuk om naar voetbalwedstrijden te gaan. Als ik dus naar een nieuw land ga, probeer ik altijd even te kijken of er nog een wedstrijd is waar we naartoe kunnen. En toen zag ik dus dat Vietnam eind maart een WK kwalificatiewedstrijd zou gaan spelen in Ha Noi. Dan zouden we er best eens kunnen zijn dacht ik… En heel toevallig kwamen we dus op de dag van de wedstrijd aan 😉. We gingen in de ochtend naar het stadion om kaartjes te bemachtigen en kregen als enige buitenlanders een voorkeursbehandeling. De verkopers riepen ons helemaal naar voren en zo hoefden we dus niet eens in de rij te staan! In de avond gingen we terug voor deze topper en dat was heel leuk. Ik kan altijd erg genieten van de sfeer om een wedstrijd heen, en in andere landen is dat alleen maar leuker. Bij Indonesië liepen ook nog wat Nederlanders rond, dus dat was ook nog eens leuk. Helaas voor Vietnam verliep de wedstrijd niet zo denderend, en ze verloren dan ook met 0-4. Maar dat mocht de pret niet drukken want toen Indonesië in de laatste minuut de 4e scoorde, gingen alle Vietnamezen juichen!
Ha Noi staat bekend om de ‘train street’, dit is een hele smalle straat met winkeltjes waar een trein doorheen komt. Uiteraard konden wij dit niet missen en hebben meerdere treinen voorbij zien komen. Je moest je benen echt intrekken want anders werd je geraakt en kon je zomaar een been kwijt zijn. Gelukkig had iedereen al z’n benen nog en die hadden we nodig want we hadden een foodtour geboekt. Al lopend door de stad met onze lokale gids Mei gingen we langs verschillende restaurantjes om eten te proberen, en dat was heel leuk! Ons favoriete gerecht was de Bun Cha, dit is een soort bouillon met vlees en noedels waar je zelf je groenten aan toevoegt. Na Ha Noi gingen we naar Sa Pa en dit staat bekend om haar rijstvelden en daar hebben we ook een tour doorheen gedaan.
Na Sa Pa gingen Samantha, Nikki en Tobi de befaamde Ha Giang scooter tour doen en ging ik terug naar Ha Noi. Ik had de tour 2 jaar gelden namelijk al gedaan en had gehoord dat het sindsdien een stuk drukker is geworden dan toen ik het deed. Daarnaast moest ik ook proberen om visums te regelen voor Samantha en mij voor Laos, en achteraf gezien had ik die tijd zeker nodig. We kwamen er namelijk te laat achter dat we van tevoren een visum voor Laos moesten aanvragen als we met de bus wilden gaan, wat ons plan was. Normaal gesproken kan je een visum bij aankomt regelen, maar bij de grensovergang die wij gingen nemen kon dit dus niet.
Ik dus naar de ambassade van Laos om voor ons de visums te regelen. We hadden gelezen dat we pasfoto’s nodig hadden dus hadden we in Sa Pa op onze kamer snel foto’s gemaakt voor een witte muur. Het uitprinten van deze foto’s ging al moeizaam, maar gelukkig hielp een vrouw mij door de foto’s te bewerken en vervolgens uit te printen. Op naar de ambassade van Laos dus. De vraag was of ik een visum voor Samantha kon aanvragen, zonder dat zij erbij was. Ik had haar paspoort wel dus we zouden wel zien. Gelukkig was dit geen probleem en kon ik beide aanvragen indienen. De volgende ochtend kon ik terugkomen om de paspoorten en visums op te halen en zo gezegd, zo gedaan: de volgende ochtend ging ik terug en kreeg ik inderdaad de paspoorten en visums. Dat ging wel heel erg makkelijk…
Met al deze papieren konden we de bus boeken om naar Laos te gaan. We moesten op vrijdag vertrekken want op zaterdag zouden onze Vietnam visums verlopen, en moesten we dus het land uit zijn. Samantha zou op vrijdagochtend terugkomen van de Ha Giang tour, dus boekten we de bus voor vrijdag. Toen kwamen we erachter dat de bus pas om 3:00 ’s ochtends zou aankomen bij de grens met Laos, op zaterdag dus. Dat zou betekenen dat we 3 uur te lang in Vietnam zouden zijn.
In 1e instantie dachten we dat dit niet zo’n probleem zou zijn, het is ten slotte maar 3 uurtjes. Online lazen we dat je een boete moest betalen van zo’n €30 en dat ze je dan laten gaan, dat zou prima zijn. Voor de zekerheid ging ik toch maar even naar de Vietnamese immigratiedienst in Ha Noi…
Het was op z’n zachtst gezegd vrij chaotisch daar. Niks was in het Engels en ik had geen idee waar ik moest zijn. Ik ging maar ergens in de rij staan en na een tijdje wezen wat mensen dat ik ergens anders heen moest. Ik zag 1 iemand die ook niet Aziatisch was en vroeg hem maar om hulp. Ik moest een nummertje trekken en dan wachten tot het mijn beurt was, dat leek al wat meer georganiseerd. Na een tijdje wachten was het mijn beurt maar helaas had de immigratiemedewerker geen goed nieuws. Je kan inderdaad een boete betalen als je een paar dagen te lang in Vietnam bent maar dit kan niet als je met de bus het land wilt verlaten, alleen per vliegtuig. We hadden dus 2 opties: we boeken een vlucht of we kunnen op zaterdag terug komen bij de immigratiedienst, ons paspoort voor een week inleveren en de boete betalen. Lekker dan.
Goed om te weten is dat het die dag donderdag was (twee dagen voordat we het land uit moesten zijn), ik die dag alleen was, en mijn internet op m’n telefoon die ochtend ineens niet meer werkte. Allemaal niet heel prettig dus. Met dat nieuws besloot ik terug te gaan naar de ambassade van Laos, vragend of het visum dat we zojuist hadden ontvangen ook gebruikt mocht worden als we per vliegtuig zouden gaan. We hadden namelijk aangegeven dat we per bus zouden gaan. “Any way you want” zei de man van de ambassade, toch nog goed nieuws die dag. Ik had nog niks gegeten dus besloot naar een ontbijttent te gaan met wifi zodat ik alles kon laten bezinken, wat dingen op m’n telefoon kon opzoeken en Samantha kon proberen te bereiken. Ik vertelde haar het nieuws en dat was natuurlijk flink balen om te horen voor haar, maar goed zij zat tenminste nog wel lekker op een scooter in het mooiste gebied van Vietnam haha 😉. Ik begon maar te kijken voor vluchten voor de dag erna en zag dat de vlucht naar Laos duur was, maar ja dat is best logisch als je hem 1 dag van te voren wilt boeken natuurlijk. Het maakte ons eerlijk gezegd niet meer uit waar we heen zouden gaan zolang we maar het land uit konden, en het niet te duur zou zijn. Ik typte ‘van’ Hanoi, ‘naar’ ‘Anywhere’ in mijn vluchtzoeker en ik zag dat Siem Reap (Cambodja) een hele goedkope vlucht had. Dat is mooi, dacht ik. Siem Reap is relatief dichtbij Laos dus dat zou perfect zijn. Ik ging snel kijken naar de visumrestricties voor Cambodja en hoopte dat we een visum bij aankomst konden doen… ‘e-visum’ was het eerste kopje dat ik zag. Ah nee, dacht ik, dat moet je vaak een paar dagen van te voren regelen. Iets verder lezen… ‘visum bij aankomst’ zag ik staan “Yes! Het is mogelijk!”. Dat luchtte flink op. Ik gelijk maar die tickets boeken en zo vonden we onszelf de volgende ochtend op een vlucht naar Cambodja. Eind goed, al goed! 😊
Dit soort ervaringen zijn volgens mij voor de meeste reizigers wel herkenbaar. Het is een rare ervaring van stress en weten dat het toch wel goed komt, zoals het eigenlijk altijd wel goed komt. Soms moet je jezelf daar alleen even aan herinneren gedurende zo’n dag. En ik moet zeggen, zo slecht was het allemaal ook niet. Ik ben die dag meerdere keren geholpen door mensen en ik heb zelf ook nog mensen kunnen helpen. Daarna ben ik lekker naar de sportschool gegaan om de stress uit m’n lichaam te krijgen en kon ik weer ontspannen. En in de avond was er nog een voetbalwedstrijd waar ik naartoe ben gegaan 😊
Nou goed, nu weten jullie waarom de volgende reisupdate zal beginnen in Cambodja, veel liefs!