Ha daar ben ik weer met een nieuwe reisupdate. Zoals aangekondigd hebben we de laatste weken in de Filipijnen doorgebracht. We hebben het leuk gehad want de 3 weken die we hadden zijn voorbij gevlogen! We zitten momenteel op het vliegtuig terug naar Manila om morgen richting onze volgende bestemming te reizen. Daar later meer over, maar voor nu terug naar het begin:
De oerknal is zojuist geweest en we zitten nu te wachten op leven op aarde. Oké we hoeven niet écht helemaal terug naar het begin, laten we maar teruggaan naar het begin van onze reis in de Filipijnen: We vlogen van Auckland naar Manila, de hoofdstad van de Filipijnen. We hadden van meerdere mensen gehoord dat hier niet heel veel te beleven valt en dat het er zelfs een beetje gevaarlijk kan zijn. We hadden dus al een vliegticket geboekt naar onze echte 1e bestemming: El Nido. We vlogen in een klein vliegtuig, met 2 rijen van 2 personen en nog échte propellers en dat was een leuke ervaring. Op het vliegveld in El Nido werden de koffers niet op een band gelegd maar gewoon in een kamer en we kregen zelfs een paraplu tegen de zon, of moet ik het dan een parasol noemen?
De reden om in El Nido te beginnen was zodat we samen met Montana en Johanna konden gaan reizen! We hadden dit al een aantal maanden geleden afgesproken. Montana is een vriendin van Samantha en, zij en Johanna hadden de afgelopen weken samen rondgereisd door verschillende landen in Zuidoost-Azië en we hadden afgesproken om dus samen te reizen door de Filipijnen! Dat was heel leuk want nu hadden we dus gezelschap 😊
Montana en Johanna waren de afgelopen dagen in El Nido op ons aan het wachten en we zijn daar dus niet al te lang gebleven. We hadden een leuk vooruitzicht: een 3-daagse boottour van El Nido naar Coron. Deze boottour werd door verschillende mensen aangeraden en we hadden eigenlijk alleen maar goede verhalen gehoord.
Met 16 mensen verdeeld over 2 boten gingen we van eiland naar eiland, soms om te snorkelen en soms om te beachvolleyballen. Het waren 3 hele leuke dagen! Doordat je elke minuut van de dag met dezelfde mensen bent, kan je iedereen snel leren kennen. We hadden de luxe dat we niet op de boot sliepen maar in hutjes op onbewoonde eilanden. En wat je ervan verwacht was ook hoe het was: azuurblauw water, wit strand en dat is dan je uitzicht als je wakker wordt. Daar was absoluut niks mis mee! Ook de crew was heel leuk, allemaal energiek en zij probeerden het echt leuk te maken. Mocht iemand ooit naar de Filipijnen gaan, dan kan ik deze tour zeker aanraden 😊
We kwamen na de boottour aan op Coron en hadden eigenlijk nog niks gepland of geboekt, dus dat deden we maar toen we aankwamen. We boekten een 8 persoons dorm met z’n 4en en hadden geluk dat er niemand in zat. Daardoor hadden we de hele kamer voor onszelf 😊
Het leukste om te doen in Coron was een boottour, maar we hadden zojuist 3 dagen op een boot gezeten dus besloten we andere dingen te doen. We bekeken de zonsondergang vanuit een mooi punt en gingen daarna naar een natuurlijke hotspring, dat was ook leuk gelukkig. Het was de laatste stop van Johanna want die ging hierna weer door naar een ander land ☹
Met z’n 3en moesten we dus plannen waar we heen wilden. We besloten om naar Cebu te vliegen en vanuit daar naar Moalboal te gaan. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan want om van Coron naar Cebu te komen is best ingewikkeld als je het 1 dag van tevoren probeert te plannen. De directe vliegtickets waren uitverkocht en daardoor moesten we dus weer terug naar El Nido met een boot (4 uur) en vanaf daar nog met een busje voor 5 uur door naar Puerto Princesa, waar het vliegveld was.
Voor Samantha en mij was het weer schakelen naar het ‘backpackerleven’. We hadden de afgelopen 14 maanden namelijk in een Westerse cultuur in een camper geleefd, en dat is een groot verschil met een Aziatische cultuur met een backpack. Eigenlijk veranderde alles met 180 graden (geen Celsius gelukkig). Met de camper hadden we altijd 2 dingen: een slaapplek en vervoer (en vaak ook een lekke band maar dat terzijde). Die 2 dingen vielen natuurlijk gelijk weg, en daardoor waren we nu afhankelijk van openbaar vervoer en hostels. Dat betekende dus dat we elke dag wel iets moesten regelen, en ook plannen waar we de komende dagen wilden zijn. Dat was wel even omschakelen moet ik eerlijk zeggen. Maar elk nadeel heb z’n voordeel: we ervaarden ook dat het nu zo makkelijk was om nieuwe mensen te ontmoeten, en daar genoten we juist weer van! We hebben bijvoorbeeld nog steeds contact met een paar mensen van de boottour en dat vinden we alleen maar leuk.
In Moalboal hadden we een fijn hostel aan het water en leerden we ook gelijk Babet kennen. Die sliep bij ons op de kamer en was zojuist aangekomen in de Filipijnen. De komende week zouden we met z’n 4en gaan reizen, zo zie je maar weer hoe makkelijk en snel dat kan gaan 😊
Moalboal staat bekend om 2 dingen: de massale groep sardienen die in het water zwemmen (de op 1 na grootste groep ter wereld) en het canyoneren. We hadden het geluk dat ons hostel pal lag aan de plek waar de sardienen in het water zouden moeten zitten. We hadden hele vette foto’s gezien maar we gaan er altijd maar vanuit dat het altijd iets tegenvalt. Maar niks was minder waar! Samantha en ik gingen de volgende ochtend rond 7 uur in het water, dan zijn de meeste dieren namelijk het actiefst en ben je nog voor de drukte met de toeristen en daar hadden we zeker geen spijt van. We waren de enige in het water en kwamen de massale groep sardienen gelijk tegen! Ik kan er wel over schrijven, maar jullie kunnen het beste de foto’s bekijken:
De volgende dag gingen we dus canyoneren. Dat is niks minder dan van watervallen en kliffen afspringen, en dat was heel leuk. Met best een grote groep baanden we ons een weg door de canyon en kwamen we verschillende natuurlijke obstakels tegen. Uiteraard hadden we meerdere gidsen bij ons, en ook die waren weer heel leuk. De grootste sprong van die dag was van 10 meter hoogte en dat was best hoog kan ik je vertellen! Tijdens het vallen heb je net te lang de tijd om door te hebben dat je valt, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar het was wel ontzettend leuk!
Na Moalboal gingen we naar Bohol, dit is een eiland vlakbij de kust van Cebu en staat bekend om het hebben van Tarsiërs. Dit zijn hele kleine dieren (sommige zo klein als je duim), met grote ogen. Ze lijken een beetje op kleine aliens. Daarnaast staat Bohol ook bekend om het hebben van de Chocolate Hills. Helaas heeft Willy Wonka ze niet gemaakt want ze waren niet echt van chocola. Deze 2 dingen zijn in de Filipijnen ook vereeuwigd op het 200 Peso biljet!
Na Bohol vertrokken we naar Siargao, dit is een eiland op een uur vliegen van Cebu en werd door meerdere mensen aangeraden. Het staat bekend als één van de beste surfplekken ter wereld! Uiteraard moesten wij dat ook uittesten en we probeerden maar wat golven te pakken, met de nadruk op probeerden 😉. Het was een fijn eiland en we hadden een goed hostel, de meeste dingen waren daardoor op loopafstand.
Na Siargao moesten we helaas afscheid nemen van Montana én Babet. Dat was heel jammer want Samantha en ik genoten ervan om in een groepje rond te reizen. Met nieuwe mensen om je heen kom je toch op nieuwe (leuke) ideeën om te gaan doen en dat beviel heel goed! We zullen elkaar ongetwijfeld nog gaan zien in de toekomst dus dat komt allemaal goed 😊
Samantha en ik hadden nog een paar dagen op de Filipijnen en vertrokken naar onze laatste bestemming: Malapascua. Dit is een hele goede plek om te duiken en eigenlijk is het hele eiland daar op ingericht. Het staat bekend om het hebben van tresher sharks en deze zijn juist heel zeldzaam om te zien. Tresher sharks hebben een hele lange staart die ze o.a. gebruiken om vissen mee te slaan tijdens het jagen. Voor mensen moeten ze (als het goed is) niet zo gevaarlijk zijn. Ik heb geen duikcertificaat dus we gingen voor Samantha naar de duikwinkel om te regelen dat zij kon gaan duiken. Gelukkig was er nog plek en de aardige Nederlandse eigenaar bood mij zelfs aan om gratis op de boot mee te komen zodat ik kon gaan snorkelen. Hij zij dat als de zichtbaarheid van het water gunstig was, ik de haaien waarschijnlijk ook kon zien! Dat was heel aardig van hem en had ik niet verwacht. Met z’n 2en gingen we dus de volgende ochtend de boot op en maakten we ons klaar om wat haaien te zien. We werden niet teleurgesteld want eenmaal in het water zag je ze gelijk in grote getalen rondzwemmen. Dat was wel vet om te zien moet ik zeggen! Ze waarschuwden mij ook dat er tijgerhaaien in de omgeving zijn en dat zij dingen die op het water zwemmen als prooi zien, ik als snorkelaar zou dus in die categorie vallen. Mocht ik er eentje zien dan moet ik gelijk eruit komen. Ik weet nog steeds niet helemaal zeker of ze me voor de gek hielden of dat ze serieus waren maar feit is wel dat ik nog nooit zo geconcentreerd (lees: bang) ben geweest haha 😉.
Daarmee sloten we onze reis in de Filipijnen af en zijn we nu dus onderweg naar onze volgende bestemmingen: Maleisië en Singapore! Daar hebben we beide veel zin in en jullie zullen er in de volgende reisupdate van alles over kunnen lezen, tot dan! 😊