Hey hallo, leuk dat je benieuwd bent naar wat ik de laatste tijd heb uitgespookt. Het is een mooi moment om weer een update te schrijven want ik ben vandaag precies 2 maanden aan het reizen, en daarnaast is het m’n laatste volledige dag in Guatemala. Geen smoesjes om niks te schrijven dus! Mijn laatste update was ik op weg naar Flores, dus laten we daar nu maar beginnen dan 😉
De reis naar Flores ging gelukkig voorspoedig, het duurde weliswaar een uur of 16 (!) maar dat was allemaal volgens de planning. Dit soort reisdagen heb je er nou eenmaal tussen zitten, het heet niet voor niets ‘op reis zijn’ hè? En eigenlijk kan ik er wel van genieten op z’n tijd. Verreweg het meeste van zo’n reis besteed ik met oortjes in, muziek luisterend en het raam uitkijken. Daarom koos ik voor een bus die overdag ging in plaats van in de nacht. Zie je toch weer van alles voorbij komen, altijd leuk. 16 uur is natuurlijk heel lang, maar Leonie vertrok 1 dag later en kwam in een protest terecht, die heeft daardoor oprecht bijna 30 uur in de bus moeten zitten. Dan valt 16 uur toch maar weer mee. Als ik het goed heb meegekregen werd er geprotesteerd tegen verplichte verzekeringen op auto’s en scooters. Veel Guatemalteken komen nauwelijks (lees: niet) rond per maand en kunnen het zich dus niet veroorloven om een verzekering te betalen. Hebben we het in Nederland toch niet zo slecht hè? Beetje flauw natuurlijk, maar je snapt m’n punt denk ik.
Flores dus, een klein eiland op een meer in het Noordoosten van Guatemala. Ik denk dat je het eiland in 20 minuten rond kan lopen, zo klein dus. Super kleurrijk en met hoop goede eettentjes. Het was wel grappig want er was 1 dag geen stroom op het eiland, dit was gepland en de mensen waar ik verbleef hadden dit ook netjes aangekondigd de avond van te voren. Ik vroeg verbaasd: “de hele dag niet?”, en zij antwoordde: “ja, het duurt maar 1 dag”. Verschil in perspectief haha. Uiteindelijk was ik naar Flores gegaan om de 5 daagse jungle hike naar de verloren Maya stad El Mirador te doen. Van te voren leek het erop dat deze hike niet heel populair is (waarschijnlijk omdat die 5 dagen duurt…), maar uiteindelijk vertrokken we toch met een flinke groep de jungle in.
2 dagen heen, 1 dag om te verkennen en 2 dagen terug, dat was het plan. Van te voren werden we bang gemaakt dat het pad drassig was en er ontzettend veel muggen zouden zijn, maar goed: je moet van een mug geen olifant maken denk ik dan maar 😉. Uiteindelijk hadden we heel erg geluk met het weer, het had niet geregend en daardoor hadden we geen last van beide. Uiteraard was het wel warm, dus je moest genoeg drinken gedurende de dag. Om in perspectief te brengen hoeveel we liepen: 168.000 stappen in 5 dagen, met als uitschieter 45.000 stappen in 1 dag! Maar het was het allemaal waard. De ruïnes waren prachtig en was heel cool om zo’n onaangeraakt stuk geschiedenis te zien, de start van de bouw voor El Mirador begon namelijk in 600 jaar voor Christus! We hebben meerdere malen de zonsopgang en ondergang bekeken en dat was echt onbeschrijfelijk. Op de ruïnes kijk je over de gehele jungle uit en konden we zelfs Mexico zien liggen. Daarnaast hebben we ook allerlei dieren gezien: verschillende soorten apen (nieuw soort ontdekt toen ik in de spiegel keek), slangen, spinnen en zelfs verse voetafdrukken van een puma (en niet van de schoenen). Onze gids was een fervent vogelspotter en ook Monica & Vemund, een Noors koppel met wie ik bevriend ben geraakt, hadden dit als grote hobby. Daardoor hebben we ook allerlei vogels gezien. Ik zou de namen niet meer precies weten (sorry Monica & Vemund) maar we hebben tucans gezien en ook vette roofvogels.






Na Flores was het tijd om naar een nieuw land te gaan: Belize! En daar had ik wel zin in na 5-6 weken Guatemala: een nieuwe cultuur, ander eten, andere taal, ik had er zin in! Want alhoewel Belize dus naast Guatemala ligt, is het een heel ander land. Belize heeft namelijk invloeden vanuit allerlei plekken over de wereld, het is sinds 1981 een onafhankelijk land maar valt nog wel onder de Britse Commonwealth (net als Australië & Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld). Daarnaast heeft het slavenverleden ook nog een populatie aan verschillende bevolkingsgroepen opgeleverd welke momenteel nog steeds in Belize leven. Die mix levert een heel Caribische cultuur op met mensen die Engels als voertaal hebben en waarmee je betaalt met de voormalig Britse koningin op de biljetten.
Ik begon op Caye Caulker, een heel populair eiland op de Caribische zee. Op het eiland vervoer je jezelf te voet, op de fiets of met golfkarretjes (vaak gebruikt door de luie Amerikaanse toeristen 😉). Het eiland is zo klein dat als je stil staat en naar rechts en links kijkt, je aan beide kanten de zee kan zien en dat is geen verkeerd uitzicht kan ik je vertellen. Verder is het een hele bekende duik en snorkel bestemming, Belize heeft namelijk het 2e grootste koraalrif van de Wereld. Een goede reden om het te verkennen! Met m’n hostel ging ik op een snorkeltour. Het was een tijd geleden dat ik gesnorkeld had, maar ik voelde me gelukkig als een vis in het water 😉. Het was heel cool, ik denk één van de meest diverse snorkels die ik gedaan heb. We zagen haaien, schildpadden, roggen, verschillende vissoorten en heel veel koraal, echt van alles dus!
Ook Monica & Vemund waren op Caye Caulker en dat was heel leuk want we zijn bijna elke avond wel samen geweest, ook met Leonie. Ze hadden een eigen AirBnB gehuurd en dat was perfect om een filmavond te organiseren of naja, meerdere filmavonden! Pizza’s afhalen, biertjes in huis en beginnen maar. Heel fijn om zulke avonden te hebben waar het voelt alsof je gewoon thuis bent. Daarnaast heb ik kennis mogen maken met het Belizaans ontbijt: fry jacks! Ik heb dit letterlijk elke dag gegeten. Een fry jack is een gefrituurd broodje met een vulling naar keuze. Zo kan je kiezen uit: bacon, ei, kip, ham, kaas en bonenpasta. De eerste dag nam ik er één met alles maar daarna was mijn standaard met ei, kip en bonenpasta. Het was zo veel dat het ontbijt en lunch in één was, en dat voor maar €2,25. Ik ben heel blij dat de fry jack niet bestaat in Nederland, anders zou ik dubbel zoveel moeten sporten…
Daarna ben ik nog naar Hopkins (kustplaats aan het vaste land) en San Ignacio (stad dichtbij de grens met Guatemala) geweest en die plekken waren ook heel leuk. Reizen in Belize was met name met lokale bussen en dat was een grappige ervaring, we moesten een paar keer overstappen en laten we maar zeggen dat het anders geregeld is dan in Nederland. Ik reisde een keer op een zondag en het was maar de vraag of de bus überhaupt kwam opdagen volgens de locals, die zich hier overigens niet druk over konden maken. Ik was toch wel blij dat de bus uiteindelijk bleek te rijden. In Hopkins was het heel rustig en hebben we gechilt aan de zee, en zijn we naar een jaguarreservaat gegaan (niet van de auto). En in San Ignacio zat ik in een heel leuk hostel waar we o.a. een pubquiz hebben gedaan. We scoorden niet al te best maar onze teamnaam ‘the San IQnacio’s’ leverde ons wel een gratis biertje op, waarschijnlijk uit medelijden. Jullie kunnen uiteraard wel bedenken wie met zo’n stomme naam op de proppen kwam.






Na 2 weken Belize was het maar weer tijd om terug naar Guatemala te gaan. Semuc Champey & de Acatenango vulkaan in Antigua stonden op de planning. Eerst dus naar Semuc Champey, dit is een mooie natuurplek in het binnenland van Guatemala. Hier kan je je zeker goed vermaken door lekker te zwemmen in de rivier. Semuc Champey was de laatste stop waar Leonie en ik samen zouden zijn, en dat was jammer. De afgelopen 2 maanden waren we namelijk heel vaak op dezelfde plek en konden we elkaar dus altijd even appen als we zin hadden om gezelschap te hebben bij het eten of een koffie bijvoorbeeld, of uiteraard op één van de vele hikes die we samen hebben gedaan. Dat heb ik als heel prettig ervaren omdat het leuk is om nieuwe mensen te ontmoeten, maar je daar niet altijd de energie voor hebt. Dan is het fijn om iemand in de buurt te hebben die je al goed kent en met wie het altijd leuk is.
Dan terug naar Antigua, waar het allemaal begon! Het is hier momenteel Semana Santa (de heilige week voor Pasen) en dat wordt groots gevierd. Ik begon hier dus 2 maanden geleden en wilde toen de Acatenango vulkaan al doen. Deze vulkaan is super populair omdat die om de 15 minuten uitbarst. Echter was die 2 maanden geleden inactief en besloot ik om te wachten totdat ik weer terug zou gaan naar Antigua (wat ik al van plan was). Slim zou je denken, maar het heeft helaas niks opgeleverd want hij is nog steeds inactief! Achja, je kan niet altijd 6 gooien laten we maar zeggen. Op de weg naar Semuc Champey was ik Anne & Roos tegengekomen, 2 leuke meiden met wie het gelijk goed klikte. Zij waren ook van plan om de Acatenango te beklimmen en adopteerde mij in hun gezelschap (dank nog daarvoor). Ook zonder de uitbarstingen was de hike het meer dan waard. Het duurde 6 uur om omhoog te komen en het uitzicht was adembenemend. En het werd alsmaar mooier naarmate de zon onderging. Op een gegeven moment was de lucht gevuld met sterren en zagen we zelfs lava uit de vulkaan komen. En we zagen ook nog eens de Starlink satellieten van Elon Musk rond bewegen. Die had ik één keer eerder gezien in Australië en dat is echt vet. Moet je maar eens een filmpje van opzoeken.
We bleven daar ook slapen zodat we de zonsopgang konden zien. In een hutje gepropt moesten we een 1 persoonsmatras delen met z’n 2en. Ik vroeg mijn Mexicaanse buurman of hij liever ‘small spoon’ of ‘big spoon’ was en zijn voorkeur ging uit naar small spoon, het was een gezellige nacht. Mogelijk moet ik binnenkort een zwangerschapstest doen, of werkt dat niet zo? Nee, maar zonder gekkigheid: het waren niet de meest ideale slaapomstandigheden. De zonsopgang maakte alles weer goed want ook die was prachtig. Moeilijk om dat allemaal te omschrijven maar ik hoop dat de foto’s voor zich spreken. Weer een hele vette ervaring rijker die ik heb kunnen delen met maar weer leuke mensen 😊






En nu dus weer in Antigua! Morgen is het tijd voor een nieuw hoofdstuk: El Salvador. Het voelt een beetje als opnieuw beginnen want ik ken niemand die in El Salvador is, en ik heb vandaag pas opgezocht wat er allemaal te doen is. Ik weet dus niet precies wat me te wachten staat en je mag best weten dat dat ook voor onzekerheden zorgt. En aan de andere kant zorgt het ook weer voor enthousiasme want ik weet niet wat me te wachten staat. 2 kanten van een medaille die elke reiziger vast wel herkent. Ik ga me lekker focussen op de positieve kant van die medaille en zal jullie de volgende keer laten weten hoe het bevallen is. Een box voor m’n matties, een dikke kus aan m’n ouders en een knuffel voor de rest, tot de volgende!