Hi iedereen, de update is een stuk later dan normaal! En het erge is nog dat ik de update al af had op het vliegveld van Bali, ik heb mezelf de afgelopen maand gewoon steeds wijs gemaakt dat ik geen tijd had om hem te posten (daar komt wat meer bij kijken namelijk). Maar goed, hieronder dan wat ik een maand geleden al opgeschreven had. Veel leesplezier 😊.
Hallo iedereen! Leuk dat je deze blog weer leest 😊 Deze keer een wat andere update dan gebruikelijk aangezien deze zal gaan over Indonesië! Ik zit momenteel op een hotelkamer op Bali, en zal over een uurtje naar het vliegveld lopen (waar ik waarschijnlijk de rest van deze update zal afmaken). Spullen zijn al ingepakt dus, het enige dat rest is jullie op de hoogte brengen van mijn avonturen, let’s go!
Ja, Bali dus. Heel wat anders dan Australië en ook nog met ander gezelschap. Ik heb de afgelopen weken namelijk gereisd met één van mijn betere vrienden (naja meer een kennis eigenlijk) Younes. We zouden de eerste week samen gaan reizen met Melle, Thom & Jip die we vanuit Nederland kennen en daarna is Omar ook nog aangesloten met ons, genoeg gezelligheid dus! 😊
Ik kwam aan op het vliegveld en Younes zou 4 uur later aankomen, dus was ik zo vriendelijk om hem daar op te wachten. Gelukkig ging de tijd snel voorbij en kwam hij aan in een belachelijke outfit. Nadat we de eerste grappen er alweer uit hadden zeiden we dat het helemaal niet voelde alsof we elkaar 7 maanden niet gezien hadden (het voelde als veel langer, grapje😉). Nou goed, de taxi in en op naar onze 1e bestemming; Uluwatu! We merkten al snel dat je op Bali lang doet over het reizen van A naar B, want het verkeer is ontzettend traag. Door de vele scooters, duurt het met de auto een stuk langer. Uluwatu was een fijne plek om te beginnen, lekkere eetplekjes en mooie stranden. We hebben scooters gehuurd en zijn wat plekken gaan verkennen. De eerste dag hebben we volgens Balinese traditie gesurfd, dat ging moeilijker dan verwacht. Op een gegeven moment wilde we uit het water komen maar omdat de stroming dusdanig sterk was, ging dat bijna niet. Toen ik zelfs bij Younes iets van paniek op z’n gezicht zag, wist ik dat we daar snel weg moesten wezen. Gelukkig lukte dat uiteindelijk!
In een tempel langs het strand in Uluwatu wordt elke dag een traditionele vuurdans uitgevoerd, en dit was volgens iedereen een grote aanrader. Nou voor iedereen die er ooit heen wilt; wij raden hem heel erg af! Het viel helaas flink tegen, en we hadden er 2 uur voor in de rij gestaan, haha! Eigenlijk hadden we het al kunnen weten toen het hard begon te regenen toen we aan het wachten waren…
De volgende bestemming zou richting de rijstvelden van Tegalalang zijn. We sliepen 2 nachten daar, en nog eens 2 nachten in Ubud en daar had ik erg zin in. De eerste 2 nachten waren we op een afgelegen plek omringd door rijstvelden en andere mooie natuur en dat was leuk. Nadeel was dat toen we naar een centrum wilde, we niet eens een taxi konden krijgen en dus niet meer konden gaan. Gelukkig konden we onszelf goed vermaken met de nodige spelletjes en raadsels die avond. Op de weg naar Ubud zagen we zelfs een olifant lopen, dat was heel vet!
Ubud was ook een leuke bestemming met een authentiek centrum. Maar wat nog meer heel leuk was, was dat Bali United die avond zou voetballen. Ik had dat een week van tevoren gezien en me er erg op verheugd. De mensen die me kennen weten dat ik het heel leuk vind om voetbalwedstrijden te bezoeken en ook hier kon ik dus aan m’n trekken komen! Kaartjes kopen was wat ingewikkeld en zoals dat dan altijd gaat in ‘het buitenland’ stappen we een taxi in van een taxichauffeur waarvan zijn vriend bij de security werkt van Bali United en dus wel kaartjes kon regelen. Achteraf gezien zou het niet heel moeilijk geweest moeten zijn aangezien er nog genoeg plekken beschikbaar waren in het stadion. Met uiteraard een shirt (voor €7) gingen we met z’n allen het stadion in, om Bali United te zien winnen met 2-1 van Madura United. Net zo veel goals als rode kaarten, want daar vielen er ook 3 van!
In Ubud zit ook het Monkey Forrest, en de naam zegt het al; een bos waar apen rondlopen. We zijn allemaal niet de grootste helden met dieren dus dat was een leuke paar uur door dat park haha 😉.
De andere jongens moesten alweer terug naar Nederland dus sloten we af in Seminyak, wat dichter bij het vliegveld lag. Daar nog een lekker dagje aan het strand gehad en een mooie avond beleefd, en toen moesten we alweer afscheid nemen van elkaar. Het was heel leuk om samen te reizen, dus het was jammer dat we alweer gedag moesten zeggen.
Younes en ik gingen onze reis voortzetten naar Nusa Penida, dit is een kleiner eiland dat officieel bij Bali hoort. Nusa Penida was heel leuk. We hebben weer scooters gehuurd en zijn in 1 dag het hele eiland rond gegaan. Er waren hele mooie stranden en uitkijkpunten en hebben ons daar dus goed kunnen vermaken.
De dag erna gingen we naar Lombok, een ander eiland dat naast Bali ligt en ongeveer dezelfde grootte heeft als Bali. We maakten eerst een stop in het zuid gelegen Koeta, dat was een surfersplaatsje waar we niet veel hebben gedaan. We waren ons mentaal al aan het voorbereiden op de beklimming van de 3.726 meter hoge vulkaan Rinjani. Een vriend had ons dit aangeraden (nog bedankt daarvoor!) om te gaan doen en zo gezegd, zo gedaan; we boekten een trekking van 3 dagen en 2 nachten. Nou de trekking was minder ‘zo gezegd, zo gedaan’ kan ik jullie vertellen.
De eerste dag moesten we rond 6 uur opstaan om naar de start van het parcours gebracht te worden in een truck. Na een medische check up (meten van bloeddruk) stonden we rond half 10 klaar aan de voet van de vulkaan om te beginnen! De eerste dag zouden we lopen tot 2.390 meter om daar te gaan kamperen boven de wolken. We zaten met nog één iemand anders in de groep, en voor de rest hadden we een gids en twee ‘porters’. Dit waren de mensen die het eten, drinken en slaapzakken naar boven namen en we hadden veel respect voor hen. Zij lopen dus met een stok met op beide uiteinden een bak, en met hun teenslippers zo de berg op. 2x zo snel als de rest en alsof het ze geen moeite kost, en daar sta je dan te ploeteren!
Nou goed, het begin ging best prima. We liepen steeds een uur / 2 uur en maakten vervolgens een stop om even bij te komen. Ik had zelf alleen moeite met het allerlaatste stuk, ik merkte dat m’n benen volliepen maar gelukkig konden we de kampeerplek prima bereiken. Daar hadden we een schitterend uitzicht en konden we lekker bijkomen, we waren daar om half 4 en hadden daar dus alle tijd voor. Die nacht moesten we om 1 uur ’s nachts opstaan om de tocht naar de top te beginnen, het was namelijk de bedoeling dat we daar met zonsopkomst (6:15) moesten zijn! Rond 20:00 uur ons tentje in en nog wat uurtjes slaap proberen te vatten, gelukkig lukte dat prima aangezien ons lichaam flink moe was.
We wilden snel vertrekken zodat we in ieder geval op tijd zouden komen, en daardoor liepen we voor andere groepjes uit. Het duurde ongeveer 3-4 uur om de top te bereiken en met name het laatste uur was pure hel! Het was super stijl en er ligt een soort zandachtige ondergrond waardoor elke 2 stappen omhoog, 1 stap terug is. Flink ploeteren dus, maar met verstand op 0 gewoon maar gaan! Uiteindelijk bereikten we als één van de eersten om 5:30 de top! 3 kwartier voor zonsopkomst kozen wij het beste plekje uit en konden we genieten van ons welverdiend uitzicht. Daar leerden we nog wat Nederlanders kennen waar we later ook weer mee zouden optrekken!
Naar beneden was een stuk makkelijker en sneller en na 1,5 uur waren we weer terug in het kamp. We kregen 1 uur(!) om uit te rusten en toen zouden we alweer naar onze volgende bestemming gaan; het meer en hotspring. Dit zou ons weer ongeveer 3 uur moeten kosten en je kan begrijpen dat onze benen (en lichaam in het algemeen) al helemaal op waren. Toen kwam de jongen uit ons groepje erachter dat hij in een groepje voor 3 nachten zat terwijl hij maar 2 nachten had geboekt. Na wat overleg en gebel werd besloten dat onze gids met de jongen naar beneden zou gaan, en wij verder moesten met de porters. Die renden natuurlijk over die berg en moesten zich nu een beetje aanpassen aan ons tempo, al is het ons (met name Younes) soms wel gelukt om hun tempo aan te houden. De porters spraken geen Engels, dus communicatie ging gewoon met handen en voeten.
De hotsprings waren heerlijk en we hebben daar bijna een uur gewoon puur gelegen. Helaas had dat niet per se het gewenste effect want daarna waren onze benen natuurlijk helemaal duf, en toen moesten we nog 3 uur naar boven! Dat was voor mij het zwaarte stuk van de hele tour, die 3 uur waren echt zwaar. De benen voelden als spaghetti sliertjes aan maar gelukkig bereikten we dan op een gegeven moment dan toch ons kampeerplek. Ik kwam tijdens die tocht nog een meisje tegen dat ook half Nederlands half Italiaans was, dus dat was wel grappig. We hebben eerst Italiaans gesproken en toen Nederlands, toch leuk! Eenmaal boven konden we echt niks meer en zaten we met muziek op de achtergrond gewoon vooruit te staren, te wachten tot het 20:00 uur was en we konden gaan slapen.
De volgende ochtend weer rond 6:00 de wekker en klaar voor een 5 uur durende tocht naar beneden! Het eerste uurtje was nog lastig omdat ik veel uitgleed, maar toen we het regenwoud bereikten ging het allemaal soepel. Rennend achter onze porters aan, behaalden we het einde van de rit dan eindelijk!
Op de planning voor de komende dagen stond heerlijk ontspannen op Gili Trawanang, een eiland dat zo klein is dat er geen auto’s zijn en je met de fiets of paard en wagen rond kan! Nou daar waren we aan toe, lekker niks doen! Het was leuk want meerdere mensen van de Rinjani tour gingen ook naar dit eiland en daardoor trokken we dus met wat verschillende mensen op! We hebben rondgefietst, op het strand gelegen, een film op een strandbioscoop gekeken, en gesnorkeld en het leven was weer mooi 😊.
Vervolgens zat het er alweer op en moesten we terugreizen naar Bali. We hebben een geweldige tijd gehad en helaas vliegt te tijd dan ook snel. Het waren hele leuke dagen in Indonesië en ik ben blij dat ik na 7 maanden weer vrienden heb gezien (en nieuwe heb mogen maken). Maar ik heb ook weer veel zin om terug naar Australië te gaan en samen met Samantha nieuwe plekken te verkennen. Daarover in de volgende update vast meer, bedankt voor het lezen! Veel liefs!
Harstikke mooi daar! En fijn dat je iedereen weer gezien hebt!
Grts aan Samantha en bedankt voor de update